त्याच्या नजरेत एक वेगळं काहीतरी होतं, जणू तो माझं कौशल्य नाही, तर “ती” मुलगी आहे हेच पाहत होता

नमस्कार! मी पल्लवी,एक सामान्य मुलगी, पण माझ्या जिद्दीने मी स्वतःला सिद्ध केलं. आज मी तुम्हाला माझी गोष्ट सांगणार आहे—एक अशी कहाणी, जिथे समाजाच्या चौकटी मोडून मी स्वतः चा मार्ग तयार केला.

लहानपणापासूनच मला ब्युटी आणि मेकअपमध्ये खूप रस होता. केस कापणं, फेशियल करणं, लोकांना सुंदर आणि आत्मविश्वासानं भरलेलं बघणं—यातच मला आनंद मिळायचा. पण समाज म्हणायचा, “हे क्षेत्र फक्त महिलांसाठी आहे,” आणि माझ्या घरच्यांनीही सुरुवातीला हाच विचार केला. “ही काही मुलीने करण्यासारखी नोकरी नाही,” असं त्यांचं मत होतं.

पण मी ठरवलं होतं, की मी माझ्या मनाप्रमाणे करणार! बारावी झाल्यावर मी एका छोट्या लेडीज ब्युटी पार्लरमध्ये शिकायला सुरुवात केली. फेशियल, मेकअप, हेअरकट – हे सगळं शिकत गेले. पण मला वेगळं काहीतरी करायचं होतं. मला स्त्री-पुरुष असा भेदभाव न करता सगळ्यांसाठी सेवा द्यायची होती.

बराच अनुभव घेतल्यानंतर, शेवटी मला एका मोठ्या युनिसेक्स सलूनमध्ये संधी मिळाली. सुरुवातीला मी फक्त महिलांना सर्व्हिस द्यायचे. पण हळूहळू मी पुरुषांसाठी असलेल्या सर्व्हिसेस शिकायला सुरुवात केली – हेअरकट, शेव्हिंग, मसाज, हेअर स्पा… सगळंच!

पण घरच्यांना कळल्यावर मोठा गोंधळ उडाला. “मुलीने असं काम करणं चांगलं दिसत नाही,” आई म्हणाली. पण मी ठाम होते. माझ्यासाठी हे काम होतं, त्यात स्त्री-पुरुष असा भेद नव्हता.

एकदा एक ग्राहक सलूनमध्ये आला. त्याच्या नजरेत एक वेगळं काहीतरी होतं, जणू तो माझं कौशल्य नाही, तर मी मुलगी आहे हेच पाहत होता. सुरुवातीला मी थोडी घाबरले, पण मी शांत राहिले. त्याला प्रोफेशनल हेअरकट दिला, आणि तो प्रभावित झाला! पुढच्या वेळी त्याने मुद्दाम मला शोधून केस कापायला घेतले.

हो, काही वेळा काही ग्राहक विचित्र बोलायचे, काही जण कमेंट्स करायचे. सुरुवातीला त्रास व्हायचा, पण मग मला समजलं – प्रोफेशनलिझम ठेवलं की लोक आपोआप आदर करतात.

हळूहळू, माझ्या कामामुळे ग्राहकांचा विश्वास वाढला. काही पुरुष ग्राहक मुद्दाम माझ्याकडे यायला लागले. माझ्या सफाईदार हातांनी आणि कौशल्याने मी त्यांचं मन जिंकलं.

एक दिवस माझ्या कॉलेजच्या एका मैत्रिणीने मला पाहिलं आणि विचारलं, “तुला कसं जमतं ग, पुरुष-महिला असा भेद न करता काम करायला?”
मी हसून उत्तर दिलं, “हेयरस्टायलिस्ट असणं म्हणजे फक्त केस कापणं नाही, तर लोकांचा आत्मविश्वास वाढवणं आहे!”

काही वर्षांनी, मी ठरवलं – आता स्वतःचा युनिसेक्स सलून सुरू करायचा! घरच्यांनी आता माझा संघर्ष पाहून साथ द्यायला सुरुवात केली. त्यांच्या मदतीने मी छोटासा सलून उघडला.

आज, माझ्या सलूनमध्ये पुरुष आणि महिला दोघंही येतात. आणि मला सगळ्यात जास्त आनंद या गोष्टीचा होतो की आता मी इतर मुलींनाही ट्रेनिंग देऊ शकते. माझ्या संघर्षाने मला शिकवलं – कामाचा लिंगभेद नसतो, मेहनतीने प्रत्येक जण यशस्वी होऊ शकतो.

मी एक साधी मुलगी होते, पण मेहनतीने आणि जिद्दीने मी स्वतःला सिद्ध केलं. समाज काय म्हणतो याची चिंता केली असती, तर आज इथे पोहोचलेच नसते.

म्हणून मी प्रत्येक महिलेला सांगते – स्वतःवर विश्वास ठेवा, कोणत्याही क्षेत्रात मागे हटू नका, कारण मेहनतीचं फळ नक्कीच मिळतं!